Η τεχνική της κυανοτυπίας ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Sir John Herschel (1792–1871) το 1842, καθώς έψαχνε έναν εύκολο και γρήγορο τρόπο να αντιγράψει τις σημειώσεις του (σε μια περίοδο χωρίς εκτυπωτές).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λίγο αργότερα η βοτανολόγος Anna Atkins, -θεωρείται η πρώτη γυναίκα φωτογράφος- εξερεύνησε περαιτέρω την κυανοτυπία, εικονογραφώντας το πρώτο βιβλίο (ένα φυτολόγιο) με φωτογράμματα που απεικόνιζαν φυτά.

 

 

 

 

 

 

 

Στην κυανοτυπία η εικόνα σχηματίζεται χάρις στον ήλιο και σε δύο φωτοευαίσθητα χημικά  - η κάλυψη μιας πορώδους επιφάνειας με μίγμα Potassium Ferricyani FeK3(CN)6 (σιδηροκυανιούχο κάλιο) και Ammonium Iron Citrate Fe NH3 (εναμμώνιο κιτρικό σίδηρο) σε συγκεκριμένες ποσότητες και η έκθεσή της στη συνέχεια σε υπεριώδες φως -στο ηλιακό φως ή σε κάποια εξωτερική πηγή (π.χ. μια λάμπα) υπεριώδους ακτινοβολίας δίνει την χαρακτηριστική απόχρωση του μπλε χρώματος που σήμερα ονομάζουμε "πρωσικό μπλε".

 

Η ετυμολογία της λέξης "κυανοτυπία" παραπέμπει στην ελληνική αρχαία ελληνική λέξη κυανοῦς < κύανος, που σημαίνει "μπλε του ουρανού". 

 

Στην ελληνική μυθολογία η Κυάνη ήταν Νύμφη από τη Σικελία, σύζυγος του Ανάπου και μία από τις συμπαίκτριες της Περσεφόνης, την ημέρα της απαγωγής της Κόρης από τον Πλούτωνα, στην περιοχή Έμμα της Σικελίας.

Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου που μας παραδίδει ο Οβίδιος στις "Μεταμορφώσεις"  από την οδύνη και την ντροπή της που δεν κατάφερε να εμποδίσει την απαγωγή της φίλης της, η Κυάνη μεταμορφώθηκε στην ομώνυμη πηγή -κοντά στις Συρακούσες 

 

Η τεχνική της κυανοτυπίας χρησιμοποιείται κυρίως σε πορώδη υλικά (διάφοροι τύποι χαρτιών, ιδιαίτερα βαμβακερά χαρτιά, ξύλο, ύφασμα) αλλά και σε κάποια υλικά μη πορώδη,  όπως το πλέξιγκλας, τα κεραμικά, το γυαλί κοκ.

 

Οι εφαρμογές και οι δυνατότητες πειραματισμού με την τεχνική της κυανοτυπίας είναι  απεριόριστες.